AMATÖR KORKU FİLMİ

Herkes birbirine benziyor; korkuyorum...
Amatör bir korku filmi gibi, 100 kiş var ama hepsinde aynı yüz.
Tövbe, tövbe... Üç harfliler mi musallat oldu yoksa? Kaçalım gidelim mi? Dünyamızı ilaçlatalım mı?
(Yüksek sesle) Destur!
Nedir yapmak istediğiniz?
Neden ameliyatlarla, baskılarla, dedikoduyla bizi birbirimize benzetmek niyetindesiniz?
Biz dünyalıyız, pek barışçıl olmasak da dostuz; zarar vermeyiniz...
Yaklaşın hanımlar, beyler; yakından bakın; dilerseniz belirli bir mesafede kalın ... Herkes 'anladığı kadarıyla' yakışsın birbirine... Nasıl, güzel olmaz mı?

Kim olursam olayım, delice gözlerle incelemeyiniz beni.
Öyle hızla tarıyor ki gözleriniz, baştan ayağa; sanki bu işlem sonucunda orijinalime yakın bir çıktı alacak gibisiniz; tebrik ediyorum.

Engelli olabilirim; mavi saçlı bir erkek olabilirim, sandaletimin içine çorap giyebilirim, ak sakalımla cübbeli gezerim canım isterse, hiç yakışmadığı halde saçlarımı kısacık kestirebilirim, renkli bir makyaj yapıp sımsıkı tesettüre girebilirim... Yaparım, bilirsiniz... Ben sokaktaki herkesim... Ben... Ben böyleyim...
İster senin evini bile satsan alamayacağın bir çanta takarım, ister yıllardır yenisini alamadığım için yırtık ayakkabı giyerim. Beni kategorize etme dostum.  İstersem götümü taşa silerim, ister altın ruloları sokarım kıçıma. Sana ne.


Nereliyim, kimlerdenim boş veriniz... Geldiğim noktada, gördüğünüz halimleyim... Genetik ve etnik kökenimden size ne kuzum....
Arık birbirimize karışmayalım.Lütfen... Karışmakta kararlıysak, güzelce karışalım, birbirimize geçelim; renk, renk; desen, desen örülelim...
Kökenleri kuruttusuz, ayrıcalıkları, karakterlerimizi , duygularımızı yasama biçimimimizi mi yok edeceksiniz?
Ne yapmaya çalışıyorsunuz? Hepimiz aynı insan mı olalım? Üretilmiş oyuncaklar gibi...

Müsadenizle ...