OKU

Doğruya doğru hocam.

Okunaklısın.

   Okumayı bilene; kendini görebilsen öyle güzel okurdun ki yüzünü... Çeneni, gözlerini, bakışlarını tek, tek ...    

   okurdun.

Bir fotoğrafını eline al, iyice bak.

Kendinle gözgöze gel; oku.

   Belki o fotografı çektirdiğin an bile farkında değildin durumunun. Ne hissettiğinin nasıl da belli olduğunun...

Nasıl da şeffaf ve dopdolusun.

Gözlerinden korku, umut, neşe patlıyor.

Yanakların gergin, bakışların incelikli...

Ellerin nasıl?

Dudağındaki kıvrım?

Saçlarındaki telaş?

Bakışlarında bir ülke dolusu kalabalık...

Kulağının ucunda çocuksu bir çizik...

Kirpiklerindeki tatlı sevgi peki?

Boynunda, taşıdığın her cümle...

Yanakların sır cepleri...

Yüzünün her yerinde nefis bir esinti?

Nasıl ve kim gibisin?

Bak...

Tersten de bak, yandan da...

Oku...

Omuzlarında duran yükleri ve yüklerinin ucundan tutan meleklerini, yakınlarını gör...

Sen, tüm yaşamının resmisin...

Beklediğini ta içine sakladığını sanarak ve aslında başının üstünde taşıyarak bir vapura binmişsin.

Göçebesin.

Çizgifilm karakterleri gibisin.  

Cansın.